انتقاد
اگر انتقاد دیگران تو را ناراحت و متشنّج و مکدّر ساخت پس آن انتقاد واقعیّت دارد.
این نخستین اصل معرفت دینی و تربیتی است . آنکه عموماً ناراحت است آدمی
ظالم و جاھل و آلوده است و علاجی جز معرفت نفس و تزکیۀ نفس ندارد . آنکه
ھر عیبی را در دیگران دقیقاً در خودش ھم نمی بیند از اصل و اساس دین و معرفت
و تربیت و ھدایت غافل است .
انتقاد به دیگران وقتی دلنشین و سازنده است و ایجاد محبّت می کند که ھمان
عیب در انتقاد کننده وجود نداشته باشد و فقط در چنین وضعی است که دین و
دوستی توسعه می یابد و انتقاد پذیری ممکن می شود و موجب کینه نمی گردد.
انتقادی که کینه پدید می آورد نیّتش تحقیر و سلطه گری است و نه دین و دوستی .
انسان در حال انتقاد از دیگران اگر باطناً شرمنده نباشد قصدش اصلاح دیگران نیست
بلکه تحقیر دیگران است . محسنات دیگران را تصدیق کن تا به آن برسی.
از کتاب " خاطرات حواس " استاد علی اکبر خانجانی ص 97
انتقاد
اگر انتقاد دیگران تو را ناراحت و متشنّج و مکدّر ساخت پس آن انتقاد واقعیّت دارد.
این نخستین اصل معرفت دینی و تربیتی است . آنکه عموماً ناراحت است آدمی
ظالم و جاھل و آلوده است و علاجی جز معرفت نفس و تزکیۀ نفس ندارد . آنکه
ھر عیبی را در دیگران دقیقاً در خودش ھم نمی بیند از اصل و اساس دین و معرفت
و تربیت و ھدایت غافل است .
انتقاد به دیگران وقتی دلنشین و سازنده است و ایجاد محبّت می کند که ھمان
عیب در انتقاد کننده وجود نداشته باشد و فقط در چنین وضعی است که دین و
دوستی توسعه می یابد و انتقاد پذیری ممکن می شود و موجب کینه نمی گردد.
انتقادی که کینه پدید می آورد نیّتش تحقیر و سلطه گری است و نه دین و دوستی .
انسان در حال انتقاد از دیگران اگر باطناً شرمنده نباشد قصدش اصلاح دیگران نیست
بلکه تحقیر دیگران است . محسنات دیگران را تصدیق کن تا به آن برسی.
از کتاب " خاطرات حواس " استاد علی اکبر خانجانی ص 97